hayrettin taylan



koruma vakfının korumaya aldığı senli kalbin ustayım
d’okun bana…
yeniden gel, vaktin işi dolmadan, hasretin fişi bitmeden
günahıma sarılmış yalansı zamanlar tükendi
d’okun ban’a

şakrak gülün nur dağında kırmızılarını sun bana
b’ekle beni anlatamadığım sözlerin mana katmanında
d’ağla beni ferhat’ın dağ ceylanları yetiştirdiği ürkek kırılmalarda
bir ses , nefes, heves, ömür, sen kadar yakın kal
d’okun b’an’a


kafesim kafamda, algım ruhsal alfalarında
dileğin kiplerimde, kiplerim kirpinin dikenlerinde
yalanın yılanına sarılarak yok et bu yanılgıları
kahrın hayıf duruşunda arındır bahtsız bedeviliğimi
d’okun b’an’a

dünyalarca duygunun dilinden sana yazıldı ömrüm
sayısızca hatırın adresinde tarif edildi sevgilerim sana
pişmanlığın sayacında arınmış vicdanın sesiyiz
hüsranın dağlarını erit, yazılmış amaçların devriyesinde
d’okun b’an’a

tahammülün mürg-i diliyim , yazıl tutkuma
perişanlığın aşk deryasında yüzdür umutları
külfetin sınırından huzurun düzlüğüne çıkar beni
d’okun b’an’a




hercai bulutlarını harcama nemli anların gizeminde
tercihin duruşundan aksın berrak zamanlar
takdirin kıymetinde artsın aziz hatıralar
varışın merdiveninde yücelsin izzetin
dokunuşun drajesinde biriksin kitabi ışıltın
d’okun b’an’a


vedanın vidası gevşek, bu yüzden kavuşmanın kavuştağı ağlak
sevabın ummanı sonsuz, bu yüzden cevabın içi izlek
ruhun sesi şarkı gibi, bu yüzden bestelenişin dili benlik
düğümün çözümü düğün gibi, bu yüzden düşün sonu şenlik
künhün sayfası yırtık ,bu yüzden vahimlerin doruğu fenlik
sevginin küpü sen dolu, bu yüzden içimde başlar zenginlik
gelmenin yolu sen dolu, bu yüzden gelişin yolu aydınlık

d’okun b’an’a