Sevdanın ufkunda bir gök kuşağı
Siyah değmemiş beyaz,
Yaralanmamış bir kol,
Ya da hiç ıslanmamış bir çift göz,
Olmak isterdim

Sakıncalı fikirler zihnimde,
Gitmek kalmak hep aynı kefede,
Bir kadife ses alıkoyuyor beni,
Siyahi kömür gözleriyle yüreğimin bam teline vuran,
Temiz bir yürek

Yağmurlar saçımı ıslattığında,
Ya da güneş tenimi kavurduğunda,
Ya da kar kaplı yolda,yere düşüp,elim buz tuttuğunda,
Aklıma gelen siması,
İşte odur benim merhemim

Gülmek için zorluyorum kendimi,
Dostların yanında hep neşeliyim,
Şiir yazarken ben en doğal halimdeyim,
Küstüm otu misali dokundukça b/üzülen umutlarım,
Hatalarımla ben en korkunç halimdeyim

Ama biliyor musunuz?
Hata yapmadan da beli doğrulmuyor mantığın,
Yani aklında bir ikilem kurmadan,
Yahut bir çıkar yol aramaya çalışmadan,yorulmadan,
Kendine varamıyorsun