Hanımefendi bir arkadaşımın kardeşi darphanede çalışıyordu. 80 li yılların başıydı, darphane yakınına yolumuz düştü; " - Kardeşime bir şey söyliyeceğim, bir dakika uğrayalım " dedi. Uğradık, ilgili telefonla çağırırken biz de antredeki bir banka iliştik. Üst kattan sırtında iri çuvalla yaşlı bir görevli trabzanları da tuta tuta iniyordu. Arkadaşım : - Ne taşıyor dersin ? dedi.. Bilemedim. " - Yakılacak paraları kazan dairesine indiriyor, garibim içinden bir deste alsa hayatı kurtulur ! " dedi.
O gece yaşlı adamı düşünmekten bir türlü gözüme uyku girmedi.
Siz ve biz çuvalla para taşımanın zevkini de ızdırabını da bilemeyiz sanıyorum.
Yine sanırım bilmek de istemeyiz.
İyisi mi : " Azıcık aşım, ağrısız başım. "
Toplum adına yanan yüreğinizi kutluyor saygılar sunuyorum.

şiir;

insanın iyi/kötü özelliklerini ve günümüzde kötünün iyinin üzerine nasıl çöreklendiğini ne güzel anlatmış. Artık kalem yoruldu anlatmaktan ama onlar ne para sayma makinelerinden ne Eurolardan vazgeçtiler ne de yetimin hakkını yemenin verdiği vicdan azabını yaşadılar. Aksine gözlerimizin içine baka baka yalan söylemeye devam ederek şairin de belirttiği gibi dünlerimizi hiç ettiler, bu günlerimizi bitirmek üzereler ki gözlerini de şu an geleceğimize dikmiş durumdalar şayet bizler uyanıp gerçekleri görmezsek.

Haklısınız düşündaşım, bakalım güneş ne zaman bizim göz bebeklerimize doğup gerçekleri görmemizi sağlayacak?

tebrik ve saygılarımla düşündaşım

keşke sevgi taşısak çuvallarla

Bende yardım ederim sevgili Nazik dost, hemde hiç yorulmam o güzel sevgiyi taşırken kalplere...
Sevgilerimi bıraktım bu anlamlı sayfanıza ...