1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1159
Okunma
Metropole başını yaslamış nine
kalem, kağıt hep uzağımda
ben lavları severim
şiire yetişmiyor uzatsam parmaklarım
küçük kız rüyalarından korkuyor
geceyle barışmıyor göz kapakları
hislerimiz oyuncak ayısına sımsıkı sarılmış gibi
güvendeyim, güvendeyim, güvendeyim
ne yapabilirim ki katliamlara
hepsinin suçlusu benim
ayaklarıma savaşlar düştü
ben hiç yürümedim
kızlarını bağrına topluyor anne
uzak bir tepenin hayalini kuruyor
gözleri uykuya muhtaç
İntiharlar sıralıyor atmosfere
ölmek istemiyorum ben
boşuna mı yaratıldı yıldızlar
ah bir kumbarama doldursam
genç kız saçlarını örüyor aynalara
sabaha karışıyor kahverengi geceler
kalem kağıda düşüyor
başım kalbime
Uyuyorum manasız
odamda Venedik sessizliği
paslanmış hayallerim
...
2013
5.0
100% (8)
Cevap Yaz