ben karanlık çöktüğünde bile
şiirlerimi aklıma yazan bir insanım
sen ne dersin de unuttuğumu zannedersin sevgili
ben kalbimi ellerimle attırmadığım gibi
ellerimi de yüreksiz yazdırmam
sen ne diye böyle konuşursun şimdi
terk edilmiş bir sevgili gibi
kandırma kendini



en büyük savaş sensin ama sen bilmezssin
kanımdan akan her damlamda
damla damla aktıkça benden gidensin
yazdığım şiir uzaktaki bir sürgün
dudaklarımdaki bir şarkı
ellerimdeki bir çiçek gibisin
ey sevgili
sevildiğini bil sen neredesin


beyaz bir kağıtta mı
seni yazan bir kalemin ucunda mı
toprak kokan bir yüreğin
buram buram susadığı
bir yağmurda mı saklı kalbin


eyy sevgiye susamış gökyüzü
eyy aklıma sığmayan umutların karanlık yüzü
söyleyin
bu gece içinizden geçen neydi
unutulmuş bir şehir mi
yoksa bu şehirden geçen bir yürek mi
ya da bir sorgu mu vardı düşlerinizde
yoksa kendini terk eden
bir umutsuzluk mu vurdu kalbinizi


ben seni yedi cihanda bile uzaktan sevmişim
küçücük kalbine kocaman bir gönül vermişim
olmadığın her saniye unutmayı bile içimden silmişim
sen de gelip de bana unuttun deme sevgili
ben senin için düşlerimi bile denizlere sermişim


dedim ya
ben karanlık çöktüğünde bile
şiirlerimi aklıma yazan bir insanım
sen ne dersin bilmem ama
ben kalbimi ellerimle attırmadığım gibi
ellerime de vicdansız yazdırmam sevgili
terk edilmiş bir sevgili gibi de
kandırma kendini
.
.
.
Mawish
.
.
.

Eyy Sevgili – Mawish Şiirleri