Bilirim kırmızı rengi çok seversin sen
Kırmızı bir gülü
Kırmızı bir karanfili
Yanakları utancından kızarmış bir adamı
Ve kırmızı yanaklı bir çocuğu
Seversin bilirim
Nice ölümler vardır
Kanı kırmızı akan
Ve hiç kanamadan ölen
Gözleri soluk bakan adamlar vardır
Mavisi siyaha dönmüş gökyüzü
Sahili yosun tutmuş bir deniz
Ve teknesi batık bir kaptan
Bir bakmışsın gece birden bire önüne düşmüş
Şarkılar radyodan çıkarcasına kulaklarını çınlatır
Gece yarısı çayları
Gece yarısı kahveleri dindiremez
Kaçak sigara kesemez
Özlemek, sevmek kırmızıya benzer biraz
Özlediğin an
Yüreğinde ihtilal başlamış gibi olursun
Susarsın, konuşamazsın bile
Kalbinde ayaklanan rüzgarın ayak sesleri yankılanır
İçine bir kış yerleşir
Üşürsün
Hiçbir şekilde ısınamazsın
Yatağın küser sana
Yastığın hep ıslaktır
Odanın duvarları devasa gözükür gözlerine
Sokaklarda it sürüleri
Sokaklarda sarhoş naraları
Ve sokaklarda zerzeniş sessizlikler yankılanır
Bilirim kırmızı rengi çok seversin sen
Kırmızı bir gülü
Kırmızı bir karanfili
Yanakları utancından kızarmış bir adamı
Ve kırmızı yanaklı bir çocuğu
Seversin bilirim
Hayata küsen adamların yüzlerinde insan iskeletleri
Utangaç çocukların gözlerinde özgürlük resimleri
Elleri, ayakları çıplak kadınların
Ve üşüyen dağınık saçların devasa gelir sana
İkimiz birbirimizi görebiliriz göğe bakarsak
Herkes uyusun, yıldızlar gökte bir belirsin
Bak bakalım göğe ne göreceksin
Birim kırmızı rengi çok seversin sen

İbrahim DALKILIÇ