çok kolay, öyle basit bir söz aradığım
bir çırpıda dudağından dökülüveren
ılık bir duş almış gibi
başımdan aşağıya


akdeniz akşamları gibi masmavi
ayaklarımı yakmayan sıcak kumlar
denizli minik esintiler
küçük dokunuşlar


kara gerçeklerden kaçış olmalı
mavi gözlüklerle uzaklaşmak
canımı yakan görüntülerden
yaralı bir hayvan gibi


unutur muyum bakışlarındaki mavide
baharı yaşatan şubat günüyle
özgürlüğüme tükürüleceğini
bağlanacağını kollarımın


kolay iyileşmez yaralar
yıllar yılı süren tutsaklıktan sonra
ilk gittiğin yerde mezar varsa
ve yatıyorsa oğulun


ne çabuk tozuyorsun mavilik
çiçek çiçek tozmuştu gözlerim
birden yeşermişti yapraklar
denize değmişti ayaklarım


ahali daha kış uykusundayken
sağılacak karanlık
inek memelerinden
koşulacak insanlar tutsaklığa


nereye gidiyorsun ılık hava
sıcak kum, deniz, mavi
ne çok özledik sizi
inanın, bilinecek kıymetiniz




22. 2. 2014 / Nazik Gülünay