2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
976
Okunma
Vakit eşeliyor göğsümdeki yerini
her ne kadar baksam da yaşamın içine
umutsuzluk ve mutsuzluk her yanımda
sızı hayata başucumda
bazen taşımaz diyorum bu bedeni
ama ayaklarım direniyor yere göğe
hani ara sıra ışık da geçmiyor değil gözümün önünden
yalnız güneşin yedi renkleriyle
Her gün haykırıp sussam kime ne fayda
kim duyar ki sesimi
boğulurken nefesim içimde
sustuk işte hepimiz
mahkum olduk şehrin tozlu kaldırımlarına
sustum işte sustum sizde susarken
yoksul ceplerimizden yaşantımızı çalanlara
mahkum olduk işte hepimiz
ellerimizle mutluluk sunduğumuz üç beş insana
insanda demeyeceğim ama
onları da ALLAH yarattı günahıyla sevabıyla
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz