bir baharın son akşamında
biri senden diğeri de benden
iki yaprak düştü gözlerimizden

yılın aynı zamanıydı
ama biz bilmiyor ve
farkında değildik
ayrılık ise gelip
aynı ayın aynı gününde
sözlenmişti gözlerimize

acıyordu
acıtıyordu içten içe
sızlatıyordu kalbimizi
derinlemesine bir boşluğun
kahramanıydı yüreğimiz
hasat zamanı gibi
biçiliyordu sevgimiz

içiyordum açılan yaraya
bir morfin etkisiyle
tatlı bir baş dönmesi gökyüzünde
ve ellerimde bir terleme
ve yine
bir sıcaklık göğsümü bunaltan
bir ateş kor gibi içimi yakan

her ne yana baksam
her taraf bir bertaraf
ayrı ayrı söylenen şarkılar
ve ayrı ayrı kokan sokaklar

her yerde bir ayrıcalık
ve her yerde ateşten
gömlekler satılıyor
dilim dilim bölünmüş caddelerde
kaybolan çareler aranıyor

biz seviyoruz
ve bunu çok iyi biliyoruz
fakat
sevmek yetmiyor mu ki
her sabah gözlerimizi
son baharda açıyoruz

evet sevgili yetmiyor
belkide gitmek gerekiyor
belki de aşk
benim seni sevdiğim gibi
o da ayrılığı seviyor

ne acı ellerini bırakmak
ne zor yanacağını bile bile
yollara savrulmak
dönüşü olmayan bir yolcuğa
aynı bileti
aynı koltukta almak
yan yana
ne zor sevdiğim
ne zor
çok zor

ve şimdi gökyüzünden
biri senden biri benden
iki damla düşüyor gözlerimizden
onca yılları alıp
söküyor yüreğimizden
ağlıyoruz
susuyoruz
konuşamıyoruz
çaresizliğin gölgesinde
bir dilsiz gibi
ayrılıyoruz
.
.
.
Mawish
.
.
.

AYRILIYORUZ – Mawish Şiirleri
.
.
.