0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1323
Okunma

İskele yarı parçasıyla
Denize açılıyordu
Derinlere
İçe çekiliyordu
Limanında toplarken bir zaman herşeyi
Bulamadı kendi gidecek yer
Harap oldu sert rüzgarda
Benim yerim diye
Parçalanmış yelkenleriyle birçoğu
Kendine kanmışlığın mutluluğuyla
Kırılıyor ortadan
Süslü kürekler topluluğu
Rengârenk
Ve birbirine düşman
Olamadı onlarla
Kimseye kalmadı liman
O günler
Herkes limanında barınırken
Kalbi ayakların basıldığı yer
Artık düşünmeden
Uzaklaşıyor sahilden
5.0
100% (1)