Uzun zaman oldu/epeydir görmeyeli
Belliki zamanın tozu üzerine yapışmış/yıka der gibi
En çok karanlık sokak lambası yanınca belli oluyor
Sokaklar boş/perdeler arkasında gölgeler salınıyor
Peşin sıra gelenlere bakma/sus düşmüş dillere

Aklımdan geçersin/nerdesin dedirten ahlar dokulur nefesime
Islak kaldırımlarda yürümek akşama ritim sanılıyor
Köşe başında üç beş kişi/fısıltılı sesler arası gülüşler
Kızıl köz düşüyor/ karanlığın izbesinde
Sorsam;söyle desem/ne zaman kalır ne mekan/düşündürüyor

Kapısı aralı bir meyhane/sigaranın dumanı neon ışıkları arasında
Köşede oturmuş üç beş kişi/taş plak gibi kas katı kesiliyor
Islak kaldırımlarda sokak kedileri parmak uclarında yürüyor
Omuzunda kayış tutmuş gri bez/okunmayan mektupları of çekerek yaktırıyor
Kaç çerek geçti/aklı fikri hüzün sinmiş/silkelemekten üşeniyor

Hayat bu/şairin yazdığı şiir/kendi kendine konuşturuyor
Dokunmazmı insan bazen kendi tenine/yanmazmı
Sözü duyan olsada/yürek duymazlıktan gelmiyor
İki kere iki/dört eder/bunu zaten herkes biliyor
Oysa;evdeki hesap/çarşıdaki hesaba denk düşmüyor

Uzun zaman olsada/unutulmuşu anlatmak değil/hatırlamak zor geliyor...