zemheride sallanan bir gün bitimi
yüzün asılmış içime
şimdi akşamları vur sırtına
gündüzleri çıkar heybenden
karesini al sevdiklerinin
üs değişse de kökümüz sevda
ben sana doğmuşum çaresiz
ben ne yapayım


biliyor musun bahar gelirken
gülüşün solar mendilime
olmayacak başka türlüsü
git de giderim
çığlığım derinde
vadileri bölmeye gerek yok
annem hep söylerdi
bir terslik varmış kaderimde
uçurumlarımda kuş ölüsü
derimde sumak kokusu
ağlama anne


düşünme beni
bir sevda çıkarsan ne kalır benden
çarpımım ne yapar
bu ilk düşen yıldırım değil durduğum yere
ta çocukken alışkın dizlerim kanamaya
gözlerim çoktan hazırola geçer ağlamaya
yaralarımda sus izi
şimdi geçer
bölerim derdimi yediye
bir katran basarım ağrıyan yere



aşk için takside gerek yok
nasıl olsa
bir darağacı kurulur darbenin olduğu yere



vurulduğum gün
bir gök gürültüsünü
bir yağmurun türküsünü düşün ağlama anne
bir bak şimdi gözlerime hangi harfler eksilmiş alfabeden










16 Şubat/2014/Antalya
Sıtkı Özkaya