Yoksun diye yanımda gece gündüze küstü
Sabahı dar ederken odamı efkar sardı
Cıvıl cıvıl bu oda birden kenara pustu
Anladım geç olsa da bu aşk gönle naçardı
Ayrılığa sarıldım birden çıktım odamdam
Ne fayda gelirdi ki sevgisiz bir adamdan.



Anılardan bir duvar kapıda bekliyordu
Üstünde türlü türlü resimler çizilmişti
İçinde yarım asır acılar saklıyordu
Gizlerin her türlüsü dibine kazılmıştı
Gözlerimin üstüne acıdan sis inerken
Yüreğim yavaşladı bir fırtına dinerken.



Bekle beni diyerek bir çocuk bana koştu
Pembe eteklerinden kahkahalar döküldü
Yüzünde sorularla yüreğimle konuştu
Geldiği eğri yollar yumak gibi söküldü
Elim eline aldı bakma geriye dedi
Canlandır beni artık yaşayalım ebedi.



Hüzün dolu gözlerim gözleriyle buluştu
Meğer kimin uğruma ihmal etmişim beni
Gelecek mevsimlere çocukluğum doluştu
Ümit canlandı birden boş ver dedi gideni
Havalandı sema’ya beyaz güvercin gibi
Tevekkül duruşlarım geleceğin sahibi.


Ayvazım DENİZ