Günün ilk ışıklarını aramak değil mavilerin arasında
Seyre dalan gözlerim seni anımsar



İnsanların gri bakışlarına terk ettin
Asık suratların katı kurallarına
Bir seyir söz konusu olsa
İlk soluğu gamzelerinde alır gözlerim

...


Unutulan anıları aramak değil tozlu raflar arasında
Farenjit olan avuçlarım tenini anımsar



Oturduğumuz bankı emanet ettin kargalara
Yorgun sesleri yanaştırmıyor kimseleri
Her Pazar sabahı bir şişe suyu kavakla paylaşmak olsa da ilk işim
Pamukçukların sebep olduğu hapşırıklara ilk yardımı ellerinden beklerim

...


Kanser kelimeleri aramak değil dudaklar arasında
Sükûta uyanan kulaklarım sesini anımsar



İhtiyar çınarın gölgeliğini sessizliğe emanet ettin
Aceleci söyleşilerimiz tek tek düşüyor dallarından
Diz kapaklarım saçlarının kokusunda fısıldamalarını bekliyor
Kulaklarım son sözlerin zemherisinden kurtulmak ister sesinde



Tedirgin adımlarını aramak değil kalabalıklar arasında
Çıkmaza varan gönül yolu dönüşünü anımsar…