Sanırım gitmek gerekli susmaların ardından
Duyguları gömmek gerek toprak altına dolunay yalnızlığında
Sanırım vakti geldi,
Buğulu camlarda sarmaş dolaş resimleri silip arkanı dönmenin
Yağmuru toprağa bırakmanın da vakti geldi karamsar romantizmlerden evvel...

Masalları yarıda bırakanları geri getirip sonra çıkıp gitmeli!

Çığlıklar yükselmeden doğum hanelerden
Gözyaşları sulamadan toprağı
Salalar yükselmeden minarelerden çıkıp gitmeli işte...

Sessiz bir gecede şefkati yorgana bırakıp
Besmeleyi heybene azık edip gitmek gerekli...

Susmalar isyana ermeden
Çocuklar emzik için bağırmadan
Ana göğsünden süt kesilmeden
Gelen vakti göz ardı etmeden gitmek gerekli...

Nazarlık takılmamış ahşap beşiklere Azrail uğramadan
Köşe başında dikilen insanlar üşümeden gitmek gerekli...

Sokak çocukları gülmeyi unutmadan
Ücra köşelerde ciğerler sönmeden
Kana karışmadan zehir gitmek gerekir...

Töre uğruna kız çocukları toprak altına girmeden
Yaşı altmışa dayanmış insanlara on beşlik kızlar kurban edilmeden
Çekilen zılgıtları yaşlı kadınlara bırakmadan gitmek gerekir...

Kırk yıllık hatır tükenmeden telveyi fincanda bırakıp
Tek kişilik masalarda tomurcuk kokan çayı soğutmadan
Eyvallahı dile zikir edip gitmek gerekir...