alacakaranlık
kasvet

bir orman
sarmaşıkların aşkla ağaçlara dolandığı

yalnızım
elimde elin yok
bırakmışsın
bırakmayacağını söylemiştin oysa
olan nefesimle adını haykırıyorum
bir alaycı kuş taklit ediyor sesimi
dalga geçme diyorum
dalga geçme diyor
tekrar adın
tekrar alaycı kuşlar

bir kız çocuğu beliriyor yanımda
ben miyim
yanında aynı yaşta bir çocuk daha
O da sana benziyor
gülümseyerek bakıyorlar bana
ben acıyarak onlara
bilmiyorlar yaşayamayacaklarını daha diyorum
bakıyorum eleleler
ben elini hiç bırakmadım diyor çocuk
ılık bir şey akıyor içime
uyanıyorum
elin yok elimde
alaycı kuşlar susmuş
hayır rüya değil
çünkü içinde olduğum uyku değil
bir alacakaranlık
boynuma dolanan ölümün bağırsaklarını sökmüşüm

kapatıyorum gözlerimi yeniden
adını fısıldıyorum içimden içine
iyelik eki koyarak sonuna
yüreğine sığınarak
alacakaranlıkta

.....im