ilk acıların duyguları eğer çıtanın ortasını geçmişse bu o kişinin ilk acılarına...
mahkûm bırakan bir son hükümdür…



ilk duygu seli yüreği aşındırmaya başladığı anda
sevi doğar gözler de hemen ışıldayarak
hasretin gezintisi başlar yürek atımlarında
hınzırca tutum ve davranışlar bazen yaralar
bazense düşünülmeden dalınır
kör nefsin şehvetimsi arzularına kapılarak
ve şıp diye düşünce umutsuzluğun pençesine
aşkın kamçıları yüreği amansızca yakalar
parça parça eder hiç aldırmadan
tutkular büyüdükçe büyür gözlerde
oysa ki bir dozu ve bir kararı olmalıdır
kontrol mekanizman çalıştığı andır işte bu an
iradenin hükmü kadar

çıkarsın rayından
gurur ve kibir artık girmiştir devreye
mantık bırakıp da kaçar
naçar kalırsın cascavlak ortalık yerlerde

kaçan balığın büyüklüğü ısındıkça boş kafada
altında kalırsın ve çıta ortayı geçer
geri dönüşü olmayan yollarda da kaybolur gönül
el kol tutmaz sarılırsın kahır dolu isyanlara
Mecnun’un Leyla’ya baktığı ve gördüğü gözden
daha da güzel görmeye başlarsın değeri bile olmayanı
çekip de yakandan sürükler seni
o boynun da bir ömür boyu tasmadır artık

ne göz görür ne kulak duyar söyleneni
koptukça koparsın hayattan
biçarelik sarar tüm bedeni yaramaz olursun tümden
kel başa şimşir tarak arar olur garibim
bitkisel hayata girmeden önce

sevgi tapınması başlar aciz ruh alemin de
yaratandan başkasına tapınmak yokken bir kula tanrılık yükler

akılsız baştan o ayakların daha çok çekeceği vardır
dönüp de dolaşır bir amacı ve gailesi olmadan
köle gibi mahkumdur arzularına artık
ve hayal ürünü yangınlara
hakkın kılıcından da yer darbeyi
kalbinden çıkarttığı için yaratanını
kula da o kul olmuştur artık
bir aptaldan farkı da yoktur ki
hem bu dünyadan hem ahretten kovulmuştur artık…




(12.02.2014) AZAP…