nerdesin yepyeni ayaklarım
her zaman önde yürümeyi seven
ayıklayıp zamanın kılçıklarını
bir tempoda saymayan


bir, iki, üç, dört, beş
usandım artık saymaktan
kendi boyumu geçmeliyim önce
sonra kutlayıp,öpmeliyim ellerimden
sokağın her yanına yansımalı ay


nerdesin
senin de düşlerin var mı
yürümeye, başarmaya dair
ısırganlar talıyor mu ellerini
türbülansa girmiş gibi uçak
iniyor musun eski senden


sözgelimi havalanır mısın
bir duvara çakılmışken
gökyüzüne, güvercinlerin yanına
korkmadan bir hastalığa yakalanmaktan
ya da yakalamalarından ansızın
bütün yaralarını acıtıp


arar mısın arada bir eski yüzünü
saçlarını dağıttığında aynada
düşünür müsün hangi yüzün daha güzel
hangi sabaha gülümseyerek uyandın


arayı hayli açmalı adımların
önünden koşanlarla
arkandan gelenlerin
geçmelisin önüne
sağlam bir köprü olmalısın
bütün yönlere

ulaşmadığı yer olmamalı güneşin




11. 2. 2014 / Nazik Gülünay