kor alevlerde sarı saçların düştü yastığa
gözlerinde güneşli günleri saklarken çocuk
yaslı ananın yüreğinden damladı kanla re/van
cana can katacak bir el ulaşmaz ki serçe canına
mezranın yollarını bastırıyorken karla boran

gece karanlığın ellerine teslim olurken sislerle
matemli odanın duvarlarında yankılanan
yiten nefesinde sessiz bir çığlık
.gözbebeklerinde buz mavisi bulutlar
d/üşüyor ah çocuk .....

’’yazgısı z/amansız göçlerde üşüyen çocuk’’

gözlerinin sönen ferinde son yıldızda düştü
insan bildiklerimizin ayaklarının altına
kar yangınlarında yanıyoruz çocuk
yaşam hakkın hibe edildi
umarsızca çocuk

hangi tanrı ,hangi ayetle affedecek
ölüm meleğinin bu adaletsiz seçimini
bu günahla nasıl bir vicdan kii aklayacak kirini
söylesene çocuk sen cennet kuşumuydun
kirletilmeden aniden göçtün cennet bahçesi semalara

. .
ruh bedenden ayrılırken arşı/alaya
kilometrelerce yolda küçücük bir yüksün çuvalda
babanın omuzlarında ağırlığı ömrünce hafiflemeyecek bir taş
imdat çığlığına uzanmayan y /etkililerin elleri
cerrahın neşterinde arsızca sorgu sualde
neden öldün neden çocuk!


sen üşüme çocuk üşüme
biliyorum beyaz yorganının üzerinde çiçekler açacak
kardelenler çocukların eşit olduğu bir dünyaya ilk güneşle
doğacak........


uyu çocuk...

.’..Muharrem Taş ’ sen küçücük bir meleksin yüreğimizi yakan affet insanlığını kaybedenleri.....

Sevgili faruk dosta yürek sesime desteğinden ötürü teşekkürlerimle.....

Mimi canoğlu