20
Yorum
32
Beğeni
0,0
Puan
1806
Okunma

öyle sıradan bir şeyiz sanırdık
ölümlü olduğumuzu yer ettirdiler beynimize
giz değildi, üreten insan verdiği kadardı
ilerlerdi genişleterek çevresini
durmazdı süregen oluşumlar
düşüncelerimizde başlardı putları kırmak
ayakbağlarımızı çözmeye başlayarak
sürerdik izimizi son evreye dek
orada açardı düş çiçekleri
sonsuzdu renkleri gökkuşağının
görürdük ışığını sesten önce
anlardık
insan temellerinin güçlendirilmesi gerek
köleler yaratmadan, eşit ve özgür
büyümesi gerek kişisel alanların
toplumsalı damıtarak
dilden çıkardı söz,işlev
beklerdi sıvalı kollarıyla
yeterdi insanın uzağı görmesi
kendine baktığı aynadan
arkasındakilerle birlikte
koluna girerek yanındakilerin
kimse farklı değilki birbirinden
nasıl bir makina her parçaya muhtaçsa
öyle muhtaç herkes diğerlerine
insan devamıdır insanın
geçmiş zamandakilerle aynı kalsaydık eğer
garip sesler çıkarırdık belkide
ilerlemezdik çağlar boyunca
geldiğimiz yer önemli
daha iyi göreceğiz
yaklaştırsak ellerimizi
göz göze gülümsemenin
birlikte çalışmanın ve emeğin
anlamını kavrasak
haydi düşlerini takip et
9. 2. 2014 / Nazik Gülünay