ben hayatımı hep iki kişilik yaşadım
biri onun gölgesi biri ise benim ruhum
ne zaman darda kalsam uzatırdı ellerini
ne zaman ağlasam silerdi gözlerimi
o benim dünyamdı çünki o benim babamdı

bu bayramda geçti yine gelmedi babam
hırçın dalgalarıyla coşan deniz vermedi onu geri
bir çakmagı kaldı geriye birde elinden düşmeyen tesbihi
her gece yatmadan çıkarıp kokluyorum hasretini
odamın en güzel köşesini sana ayırdım baba astım resmini

hergün bir buruk yürekle uyanıyorum sabahlara
düşünceler kaplıyor benligimi ne soguk bir hayat
yıllar ne çabukta geçti okulumda çocuklugumda bitti
zor bir hayatın acımasız yokuşuna vurdum kendimi
anıları bir kenara bırakıp gölgenle yürümeye başladım baba

şefkat dolu kalbini şimdi minik yüreklere anlatıyorum
bazen gözlerim doluyor ağlamaklı oluyorum
oysa ne çok severdim senden masallar dinlemeyi
bana sen ögretmiştin yıldızlara bakıp dilek dilemeyi
bırakıp gidecegini bilseydim en büyük dilegim sen olurdun baba

bir demet çiçekle o en çok sevdigin bafra cigarasınıda aldım
bak baba bugün senin için baş örtümüde taktım
hani derdinya kızım böyle annene daha çok benziyorsun
senden aldıgım merhameti herkese dagıtıyorum
son nefesime kadar yaşatacagım şefkat dolu yüregini baba

Erkan Sezgin