3
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1683
Okunma
öğretme evrensel bir uğraştır
----kendi gerçeğini aramayan martılar sürüsünden sonra
Yine bulutları öpüyordu jonathan
ve biliyordu gün gelip öpülecekti alnından
sabahın ilk ışıkları denizin üzerindeki sise aldırmadan
dikmiş burnunu göğe doğru
yükseğe
daha yükseğe...
sevda ya azatlık getirir heybesinde
yahut esaret
----
ve sürgün!
cehennem yalnızlıktır dedi içinden bir ses
kanatlarını tutuştururken düşleri
annesi kıyıda ağlıyor
babası söyleniyordu
oysa bir kaç lokma simit neyine yetmemişti....
her gün biraz daha yükselirken Jon
sevgiyi sakın ihmal etme dedi Chiang
kalbin atışı ensesinde koşturuyordu sanki
kanatlarını göğsüne düğümledi
gagasını göğe
ve sevdasının kollarına bıraktı bedenini
eğer ne yaptığını biliyorsan her zaman başarırsın*
cennet öğrenmektir mükemmelliktir
az koşan çok yorulur dedi usta
bir şelale kırıldı içinde
bir yanar dağ boy verdi
önce göğün üzerine yaydı kanatlarını
sonra omuzuna doğru topladı
bir kanat ucundan diğerine tüm bedeniniz,
düşlediklerinizden başka şey değil dedi
aramak ve bulmak fikrinden soyutlanmış insanlar için açtı kanatlarını
ne Tanrının oğluydu o gün
ne büyücü
kendi zinricini kırabilmiş öğrenme yolcusu önce
ve öğrenirken öğretme...
en yüksekte uçan martı, en uzağı görendir
pusulanın ucunda gözleri ışığa doğru Jon
ışığa doğru...
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz