küs demi
yüreğimin gül kokulu matemi
doğrul toprağından
bir bulut bahşet
gözlerimizde muhabbetin nemi

soyunur zaman küstürülmüş dudaklarından
iklimsiz bahçelere düşen yağmurlar gibidir
gözleri mahmurdur Leyla’nın
kirpiğinde bin rahmet
hudut boylarında yağmur eğiren kirmanlar gibidir

o sessizliğin bağrına yaslar başını
yutkunulur acıya kertilmiş her hece
sükutun ana dili bahtiyar gibidir

alfabemi dağıtırım sokak sokak
yoksa nefes haram gibidir
o savrulur dokuz yönden imlasız rüzgar gibidir
özlemek heceler boyu vurur ökçelerini
topukları yürek inciten besteler gibidir

umudu koymazlar avucumuza
ne turuncu bir sabah
ne bülbüller penceremizin pervazında
baykuş sesleri yırtar göğsümüzü
ayrılığın dili bir
sükutun ensesinde incinir bizdeki kibir
ben yitirmişken karanlığımı
o gökkuşağının evladı gibidir

ne hasretim yeter bendeki hali bildirmeye
ne cümleler nefesim kudretince
hali arz mubah olsada
halden anlayan yar gerek
balkonsuz evlerde tararım saçlarımı
o kaküllerime trabzan döşer gibidir

küs güzeli
susmuş ve gözlerinde karanlık perdeler
ayrılığın matemini tutar gibidir
hadi gel barışalım
ömür gelmiş geçer gibidir...