Dut yemiş bir çingene
Oturur içimde
Isınır hasret ateşiyle
acı ile katıklar umudu.
Alev olup yalar içimi
çılgın kısrak yelesi...



Bülbül gibi seranatta
ağza alınmayacak
suskun y/anım...
Günler ibresiz
şarabi duyguda pusulam.
Düş yetimi zaman/sızım.



Mistik kokuların akustiği
eksik kalır harabatta...
Alazlanır sözcükler
destansı akar renkler
sığmaz kabına
dillerin sultanı...



Kırılgan nağmelerde.
titrer hikayem
Gerilir kemanın yayında
ulaşılmaz geçitler.
Sağalır derin yara
imrenir notalar
gök kuşağına...
Aşk adına nazarlığı
saklarım solumda...



Çalar çanlar durmaksızın
susar dinlerim z/amanı
iç çeker duvar hıçkırıkları...



Yürürüm yalın ayak
ateş üstünde dansa
ürkek bir kırlangıcın kanadında...



Gel yaslan yine omzuma
Korkma!..
Karışsın alın yazımız
kan ter içinde
kara sevdaya.
Salınsın gül dalında
bir o yana
bir bu yana
saçlarımın arasında
yirmi dört ayar kırmızıyla...



Yıldızların taçlandırdığı gecede
sefersiz kıyamet olsun aşk.
Düşsün ayışığı
ölmeden hücrelerime.
Mahur gülüşün gerilsin çarmıha
yarala bir kez daha içimdeki şarkıyı...



Düşsün ”Sükût Sûretinde
ardına saklanan hüzün kıran.
Vakitsiz bir gün batımına
etmeden elveda...



Ferda Özsoy.