Bazen bir sevgili, bazen gecmisten bir gölge kanar içimizde umutsuzca...Oysa ömrümüzün en sancılı günlerinde yok olabilmeyi öğrenmiştik sevdiğimizle ilmek ilmek örülerek...sökülmeden önce...

Hecenin usta kalemine yüreğine tebrikler...Çok sevgiler Necla Hocam...



Ferda,ca tarafından 1/30/2014 10:19:12 PM zamanında düzenlenmiştir.

_İLMEK İLMEK SÖKÜLDÜM_




Ay düşerken denize siyah çökmek üzere
Lâkin sular aldanıp mehtabı sandı cemre
İçimi dökmek vardı o anda hece hece
Sadedi idrak ile buz tutmasaydı gece


Uzletin nidaları sağırlarla söyleşsin
Gözlerimdeki yaşlar, iftirakla eyleşsin
Dilimden salınınca meczup birkaç kelime
Yıldızlar dökülmüştü hem de iki elime


Kalbimin yarısını, yarısı avutmuşken
Harman rengi sevdamda hasadı kurutmuşken
Bir hasret ki peşimde inzibat eri gibi
Küllerin alazlandı gözümün feri gibi


Nabzımın her vuruşu yüreğimde bir rahne
Hekim der ki halime oynadığın son sahne
Çare değildi artık ismini zikretmemek
Devrik cümlelerimle mehtabı titretmemek.


Gölgeden düşlerime suretin deyip baktım
Karanlık kollarına kendimi bir bıraktım
Ecelin membasını kem kadehinden içtim
Vefasız bir adamın solundan geldim geçtim


Dizlerimin bağından ilmek ilmek söküldüm
Çıplak zeminde gören sandı ki ilk kez öldüm.
İçimin sığ kentleri aşk ile savaşırken
Öldüğümü hissettim turaba yaklaşırken…..

30 Ocak 2014 / NÜS


.................................................İlmek ilmek sökülünce dokumanın telinden,Desen olur bükülünce nakkaşenin elinden,Bedendedir acısı sanılmasınki harabe,Girilmedikce turaba söz düşecek kalemin dilinden...Yüreyiniz engin,kaleminiz zengin,kelamınız daim olsun,harika dizeler okudum yine,son mısrasına katkım affola saygıyla selamlar...