3
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1256
Okunma
O gri sisti
Bir kez çöktü işte gözlerime.
Kaçınılmaz hasretin kapısındayım;
Görmemek adına mutsuzluğunu,
Duymamak adına iç çekişlerini…
Ne fark eder;
İster güneş, ister yağmur,
İsterse çöksün hüzün.
Sadece aydınlanmalı yüzün.
Işık nüksetsin,
Karanlık terk eylesin.
Ne dün, ne de yarın
Gün bu gün,
An şimdi,
Ne öncesi ne sonrası.
Uzak bir gezegen benimkisi,
Güneş kadar sıcak,
Görüyor musun,
Bak düştü yalnızlığın gölgesi.
Ne bir ayak sesi,
Ne de bir feryat,
Bilemezsin ah,
Hayat o denli hoyrat.
Elimde altın bir tepsi
Ve çıkarıp koydum hasreti:
Biraz yalnızlık,
Biraz da hüzün,
Hep olmadı mı
Hayatın mezesi…
Ne zaman dönüp gitsem arkamı
Kimseler ardımdan
Dökmedi ki gözyaşı,
Kuru bir elveda sadece,
Sessizlilikte yankılanan…
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz