Kılcal bir fay hattı
Koptuğunda sisten perde
Silik suretler ışık uzakta
Adam ozaman sıcaklayan yüreğine yaslandı

Dalgaların dağlara savurduğu şehir
Akıp giden eşine ağıttı o gözler
Gitmeliydi ardında ne varsa silerek
gelecekti gazlı bezler yakarak
Adam sevdi güzeli unutarak
kahırlı yılları gömerek

Kucak açtığında hayata
Yeni kente merhabası kırık
Neden bu şehir diyenleri geçiştirdi

Bir gün
göz hizasına parmak yükseldi
Adını sordu aferin dedi
Pamuk Çukurovada yetişirdi
Dikene ragmen o köpüğü yıkayan
Keskin diken

Her kasımın sen haftası
Izin alırdı
Lojmana kapanırdı
Hediye kabul etmezdi
Bir tek tükenmiş kırmızı kalem dışında

Dönmesi gerektiğine karar verildi
batan bir şey vardı akan dışında

Kabak tatlısını hala seviyormuş
Tahinli şekliyle

Deniz çevirmiş kara parçası
Ada
Aşağıdan yukarıya