Canım yine yaptın yapacağını...

bir kaç kalem var sanki benim ruh halimi hissediyor gibi...

bir bakıyorum tam içine düştüğüm yeis halini kaleme almışlar...

İşte ilk dize...
" bu denli suskunluğun sebebi her ne ise "

sitem...isyan...hüzün...kadere küskünlük...

konuşacak neler var neler ama susları sürdürürler ya diline....

Sitemi karşıya etmeyiz zaten...

Alışamadığımız o değildir kendi yaşam tarzımızdır...Vardır ama yoktur

Yok saydığında gelir...var saydığında yoktur...

Ummadığın anda kilitli kapılar ardından çıkar gelir umduğun anda

yoktur... Bu nasıl bir yaman çelişkidir...

Zoraki sohbet...Zoraki bir merhaba yeter artık diye bağırmak istediğinde

eskiden geriye kalan hiç bir şey....

Yeter kendi yoluna ben kendi yoluma dersin...

Acılarını sarmalarsın katık yaparsın suslarına

Derin bir iç çekersin...ahlarını takarsın yakana...

Yemin edersin ah edersin yüreğindekileri gömmek istersin...

aşk ey aşkkkkkk

acıdan başka ne verdin ki...

Çekil gözümün önünden düş kirpiklerimden yüreğimden

tövbeler olsun...

Bir daha mı aslalar....

Kağıtta kalmıyor be şairem...

Yürekte öyle bir yerde kalıyor ki...İşte bak böyle bir anda bile

beynine zuhur ediyor tüm düşünceler....

Oysa haykırmıyormuyuz...Unuttum...

Aşk yalan diye...Aşk yalan mı peki....

Anıları unutmak istemek....ne kadar unutulur...

İyide Necla'm bir şiir bu kadar anlamı nasıl birbirine ekletir....

Susmam gerekir artık yoksa sayfa almayacak...