Üşüyor gibiyim,
Yağmurun yağmasına aldırmamam kadar delilik bu,
Evet toprak kokusunu andırıyor ,
Teninden savrulup rüzgarın bana gelişi.
Biliyor musun?
Her sabah başka bir benliğin misafiri ruhum.
Onca rezilliğin şahidi gözlerim..
Ellerin kavuşur mu ellerime,bilemem ama
Rüyalarım hep kandırıp beni yanında alıyor soluğu.
Nedir bu içimde ki senliğin kavgası?
Nedir bitmek bilmeyen korkaklığımın sende cesaret bulması,
Bilinmezlikler sarmış olmalı yüreğini,
Kimsesizlikler almış bende ki yerini,
Artçı depremlere mi gebe yoksa sevmek,
Oysa enkazdan da yeni çıkmıştı kalbim ,
Hatıraların yer edinmediği bir sayfa,
Düşlerin son bulduğu yeni bir veda,
Bilmiyorum..
Hangi kapı sana çıkar bilmiyorum..
Bir cesetten geriye kalan sır perdesi düşüncelerim,
Kayalıklara vuran hırçın dalgaların esiri avuntularım..
Ve;
İçimde ki tüm ayrılıkları alabora eden sesin.

Ki;şimdilerde bir kütüphane sessizliği yüreğim..
Uğraksız ve yalnız.

ELif YıLmaz