Şu hayat denen
Soytarı kapkaçlara verdiklerimin bedeli
Berdelisin
Diyetin ödenmiştir
Yoksun yoksul takvimlere
İstesen de
İstemesen de
Benimlesin






N’olur tut
Kendime bırakma beni
Diplerinde
Meçhûl-u fâillerin suçüstülüklerini besleyen
Kuduz tırnaklarımdan
Çekip alma gölgenin kurak tuzlu tenini
Sana var olmaya
Sana yâr olmaya yeminli
İtalik duruşlarım bekler kapını
Yobaz gülüşlü mevsimlerin
Racim ılgıtlığına rağm



Bilirsin
Çok da akıllı değilim
Biraz esrik
Biraz devrik
Az buçuk serdest
Daha çok dılbeste


Kendime bırakma beni


Kırgınlıklarımın
Tımar görmemiş ayalarına çiziktirdiğim
İzdüşümlerinin sapağında
Köşe başlarını tutturma bana
Gecenin ayarsız yarıları
Taze mezar kokan ellerimi
Basıp üzerine
Yemin ettiğim (c)anlar
Tek ayak üzeri bekleşirken Ârâf’ta
Mûsa’nın Sina’sına yağdırtma
Sen özneli dilbâz bed(bin) dualarımı



Ayaklarımın en yalın haliyle düşerim
Levhalarını
Çıkmaz sapaklara döndürdüğün sokaklarına

Camlarında sapan taşı çığırtısı

Kornişinden düşen perdelerinde
Diline biber sürülmüş uysallığımın
Yırtık yankısı
Duvarlarında

Kazığından kopmuş arsız yazılar

Ayakkabımın teki
Dış kapının ilk basamağında

Her gece
Gölgeni haramca sarmalayan parke taşlarında
Şizofren saatlerimde
Sana adadığım sayfalar boyu karalamalar

Ve
Dilimde

Gelmişine geçmişine
Yamulmadan düz giden
Dimdik s’öven ıslıklar



BİLİRSİN
ÇOK DA AKILLI DEĞİLİM





[ kalin