hayrettin taylan



epifonemli poetikler-3

mitolojik bir ödevdin ezelden evvelime
aşk üfleyen meleğin kanadıyla gül cemalini serdin
cennet kokun y’ayıldı t’alihimin minel yanına
yoğurmuş duyularımın egzotik şehri olup sevdin
kavrulmuş hasretin sıcağında gün’eşime eklendin
sevmeyi çifte kavurduk, aşkı bir’e..

2…

meryem’in heceye düşürdüğü aşkın imkansız iması ve imlası gibisin
bir isa alfabesinde ölümsüz aşkı canlandırdım
mistik ve metafizik resminde betimlendi kavuşmanın seyri
hayat ,bir seyrin sırrında kadere giyilmiş andı
aşk, içsel ifşanın seviyle buluşma arınışıydı
bakire umutların ıslak ummanında kurulandık
doğurgan anlara kafiye, ölümsüz aşklara imgeydik

3..
sevi bir ikramdır aşk
cemalinin okuntularında s’onsuzluğunu oku’yamadı hicranlarım
tutkunun atlasında ben rengine ulandığın telmihler nazıydın
tarifsizliğin arif algısında, güzelliğinin tanımsızlığı iliştirildi ruhuma
artık, sığmıyorum sensiz bu dünyaya
artık, bitmiyorum sensiz bu dünyaya
artık, gitmiyorum, sensiz bu dünyaya

4..
ben’din / gül/dün, sen/din, en çok da nazlı/candın
iç titremesine tinel ve nitel terkipleri bağlayan n’ardın
iç gülüşlerin sultanı, dış bakışların aşk fermanıydın
ben’din, ben’den aşka giden huzur t’anıydın

5…
ömer’in mizanı kadar adildi sevda terazin
ay’ ve şemin ensar ufkunda ruhuma sarılı ay’şemdin
ali kaldığım bahtı açık sevdaların azim sultanıydım
seni arıyordum, beni aramadığın ezel meclisinde
seni arıyordum, benimle durulandığın zaman sayacında
seni arıyordum, benimle karıştığın sevdanın mazi derinliğinde
aşkı yakın tut, ayrılığı daha yakın tut / ölüm kalım orada

6…
ebruli bir güncenin yaşanmış dilisin
sevmenin seccadesinde duruyor dualarım
beklemenin ecdadında duruyor senli duruşum
huzur yurdunun yudumusun, umudun ummanısın
seni sevmek o’kul
önceliğin Osmanlı sultanıyım
sonralığın el’azizi
veliliğin velisiyim ben’in derslerini sormaya geldim
ermişliğin eriyim, ben’in senle savaşına geldim
erinçliğin erkiyim, ben’in mutlağa katılışına geldim