Acı yüklü bulut misali buğulu gözlerin

Tanıdık bir türkü ya da bir mısra anısı anahtarı yetiyor

Sağnak yağışların kapısını açmaya

Aklın firar eder hemen bedeninden

Yürüyemediğin ırak yollarda, erişemediğin umutlarda

Bıkmadan dolanır aynı başlangıçtan çıkmazlara..

Dipsiz bir kuyuya benzeyen yüreğin

İçinde yanan ateşin yaşanan dehşetin dışarı sızmadan

Güvensizliğin kapağı ile örtülür

Yüzüne serptiğin yapmacık bir tebessüm

HİÇ sözcüğü ezberindeki dilin

Kalkan olur bakışlardaki sorulara seni seven dostlara

Yetmedi mi?

Her gün aynı yanlış kararın kırbacıyla dövündüğün

Kendini bitirdiğin çözümsüzlüğün elinde harap ettiğin

Ey Dost ! Susma artık…

Kır temelsiz vaatlerin ardına saklana objeleri

Gör artık binbir bahane ile ertelenen pembe manzaraları

Sıcacık bir sevgi değil miydi tek istediğin

Riyasız bir kişilik değil miydi tek beklentin

Yok işte.. Barındırmıyor yürek verdiğin

Demir al kokmuş bu limandan

İçini kemiren sorulardan

Yelken aç bırak kendini yüreğin kadar pak rüzgara

Götürsün seni huzurun okyanusuna

Dön de bir bak aynaya

Yazık değil mi ay yüzüne..

Ah dostum ah!

Tebessüm çiçekleri ekilse nemli yanaklarına

Sevinç yıldızları doğsa buğulu gözlerine

Sıyrılsan geçmişin denizinden

Derin bir nefes alsan sevginin pınarından..

18.01.2014

İzzettin AKYAPI