Yek düzen hayatın sıradanlığı işlemiş masasında

Yalnızlık sandalyesinde çivilenmiş bedenim

Hani umutlarım garson olsa

Hayallerimi yıllanmış şarap olarak getirse

Birde yalansız çıkarsız şeffaf kalpten kadeh olsa

Hasretimi doldursa dudak payı bırakmadan

Tadımlık olmasa özlemlerimi yavaş yavaş yudumlasam…


İlk yudum geçmişin acı hatıralarını silse

Güle konan bülbül misali batan dikenlerle kanayan yaralarımı kurutsa

Acıyla ötmesem dilime neşe sevinç ekse

Karışık düşünceleri aklımdan alsa fikrimden çalsa

Gündüze doğmayan güneş ise

Geceye uğramayan ay ile kol kola görünse

Peşlerinden de hiç hissetmediğim

Mutluluk denilen yabancı da gelip karşıma otursa

Tutsam ellerinden baksam doya doya gözlerine

Koklasam hiç tatmadığım kokusundan

Sarılsam sıkı sıkı bilmediğim bedeninden bırakmasam…


Diğer yudumda rengarenk kelebekler etrafımı sarsa

Omzumdaki yüklere dadansa zincirleri koparsa

Özgürlüğe ulaştırsa yasak tanımasa

Kalbi ayrı dili ayrı kelam edenleri tek tek ayıklasa

Güzel yüreklerin bahçesinde kök salsam…

Son yudumda ufukları süsleyen sevgili karşıma dikilse

Hani bakınca gökkuşağı gözlerine yıldızlar doğsa

Pak baharın yüzünde tebessüm çiçekleri açsa

Hiç konuşmasa uzun uzun baksa

Üşüyen yüreğimin derinliklerine sıcaklığıyla dokunsa

Heyecan fırtınasına tutulsam kalbim deli deli çarpsa

Yalnızlık gömleğini üstümde parçalasa

Merhaba aşk busesini gönlüme kondursa

Hayat konuşmak ve yazmak kadar kolay olsa

Kana kana içsem bir kadeh yaşam….

20.12.2013

İzzettin AKYAPI