23
Yorum
29
Beğeni
0,0
Puan
3316
Okunma

yaşama parmak kaldırdılar
deldiler ah’ü zârı güllerden
çay demlediler
asmanın gölgesinde
ne kadar üzüm salkımı
sunmuşsa hayat
yediler o kadar
en önde koştular
meydan okudular ölüme
hak çalınmaz alınırlarla
ses verdiler
söz aldılar
taş duvarlardan
meydanlardan
en önce öldüler
resimleri kazındı yüreklere
dikildi heykelleri şimdiden
önde olmanın lütfu
gök yüzler karardıkça
ağardılar alınlarda
umuda yayıldılar
durdular en önlerde
kımıldamadılar
doğal hakkı yaşamak olan
insan için
yıkımcılar karşısında başları dik
biliyorlardı ki
ilk çırpınışta
yıkılırdı kaleleri
devrimin
beyaz karanfiller vardı ellerinde
o ateşli devrimcilerin
vuran ellere uzattılar
düşlerini
kâğıt değildi çiçekler
kâğıt adamlar gördü davalarını
yine de hakim
bir savcı sıyrıldı
bu kumpaslardan
özgürlük hak,
serbest dedi
hakkı savunmak!
umutlandılar!
19. 1. 2014 / Nazik Gülünay