El versem kolum kopar nankörlüklük almış başı
Ne yana sırtım dönsem darbe iner kafama
Sokak başı harami sevgili elebaşı
Engeli aşıp geçer cemre düşer lafıma
Üşümek avuntudur gözü kandırmak için
Gönül kanmaya hazır özü yandırmak için.



Sevgili dedim ise inanmayın lafıma
Yalnızca ben sevmiştim o heyecan peşinde
Kısa bir an da olsa onu çektim safıma
Sonra terkedip gitti artık kendi işinde
Ben kendi dünyamdayım dilim de hicaz makam
Bir araya gelmiyor uğraşsam iki yakam.



Sevmek benim neyime öyle kötü ki zaman
Kime güvensem hemen tekme atmak istiyor
Çıkarına uymazsa göze doluyor duman
Ne var ne yok siliyor yaşanana pis diyor
Zora gelmez oldular kolayca siliyorlar
Zannnedersin her şeyi bir onlar biliyorlar.



Yalnızlık daha güzel sırtımı yaslıyorum
Nankörlükte etmiyor yamacım da duruyor
Sabah uyandığımda kolunda başlıyorum
Gün akıp gidiyorken ayrılığı soruyor
Olsun diyorum olsun nasılsa geçer bunlar
Hayat çocuk bahçesi oynanır hep oyunlar.



Ayvazım DENİZ