11
Yorum
38
Beğeni
0,0
Puan
2185
Okunma
_OYUN_
Sevgiye gani gani ihtiyacımız varken
Kaçımız bu duygunun hakkını verebildik
An geldi yalnızlıktan dört duvar bize yârken
Dostu da, dostluğu da tek düşte görebildik.
Kimselere eyvallah etmeyeceğiz derken
Ne ruh kaldı ne beden insanlığı yitirdik
Uzletin şerengine lokmayı banıp yerken
Boynu bükük hisleri o lahzada bitirdik.
Umutları sımsıkı tutacağımız yerde
Onları birer birer zay etmekten haz aldık
Yetmedi, intizarı konuk eyleyip serde
Hüzünlü şarkıların namelerine daldık
Yarını baki sandık hayatı ertelerken
Sonrayla yatıp kalktık, ölüm çok uzak gibi
Bilmedik, ecel gelip tek vücut sendelerken
Devrilip gidecektik azılı korkak gibi.
Zamanın telafisi yoksa yolun sonunda
Şu mağrur hallerinden acımaz sanma canın
Galibiyet bekleme yalnızlık oyununda
Yenen de yenilen de kendisidir insanın….
9 Aralık 2013 / NÜS
www.edebiyatdefteri.com/siir/786519/_oyun_.html
Neyse ki yağmur vardı kirpiğimden süzülen
Sade ben değildim ya gözyaşını saklayan
Buluta eşlik edip ağlayıp da üzülen
Kaderin cilvesiyle istemsiz duraklayan
Feryadıma dağ bile tepkisiz kalmaz iken
Bu kadar sessizliğin bir sebebi olmalı
Parmağına kazara batsa çiçekten diken
Kabahatli ben gibi neden yüzüm solmalı
Bi-ilaç mı ummuştum duyulmayan sesime
Asilikten değildi haddini aşan sözüm
Yüreğim sığmıyorken şu göğüs kafesime
En dingin halde bile sönmeye hazır közüm.
Yine de yüksünmedim derdin ağırlığından
Zaman geldi bunaldım ama hepsi bu kadar
Bir gün vazgeçer dedim duygu sağırlığından
Kinayeli tavrı da eksilir azar azar
Suskuya maruz kaldım yetmedi sana uydum
Oyun bozulur dedim bir taraf oynamasa
Tahammülün bir nevî isimsiz koyu muydum
Nereden bilecektim yüreğim kanamasa……..
17 Ocak 2014 / NÜS
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
