Dünlerin çırası yandı, ayak izleri bu günlerde,
Kalbime çizilen resmin, dolunay gibi parladı,
Yaralarım kadar, gecelerimin yalnızlık acısıyla,
Her nereye yazdımsa adını, sular gibi çağladı…


Uzaktan görünenleri sanırım, tıpkı sen,
Öptüğüm dudaklar, dili, dudağı yakar,
Boncuk boncuk dizdiğim, yıldızlarınla,
Kavurdu susuzluğun, tuzladı, beni yakar…


Solda kapı yoktu ki, nasıl dalıverdin içeri,
Hükmün bana sadece, dokunmadım yanağa,
Kapı olsa dayardım sana gündüz - geceleri,
Yapraklarda tutunurmuş, ağaç ile toprağa…


Kara düşüncelerim, yola serili asfalt gibi,
Kalbimde siyah kaldı, atılan bu son nokta,
Kızarmış ekmek kokusu salar, içim-dışım,
Duman-sisten başka görüntü yok ufukta…


İçim senle doludur, kimseler beni bilmez,
Dolu vurdu, yağmur değdi büyüyüverdi,
Tadını çıkarmadan aşkın, doğan güneşin,
Gözlerin vermedi umut, güneşim sönüverdi….


Parmak ucumda düşlerim, yel vuracaktır,
Gecenin her saati yalnızlığıma uyandırır,
Kıyılara vuran deniz, kaldırımlar konuşsa,
Aşkın takılır boğazıma, uykudan kaldırır…


Dikilen her fidan gibi aşkım yeşersin isterim,
Son verme aşkıma, derler mutlu olan çoktur,
Sevgiden yana bir söz - nasihat dinlemelisin,
Nerede son var ise, ora da mutluluk yoktur…


Senin için söze ihtiyaç yok, bakışların var,
Dillendirdiğin gamzeler, gittiğim yol olur,
Gamzeli gülüşlerle, etrafa bakış saçarsan,
Sana bakan her ferde, bir şey, bir hal olur…


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
16.01.2014