Şimdi Kıbrıs kadar yalnızım
Kıyılarıma yanaşan sevda gemisinden indi ayrılık
Yüzümü ne yöne çevirsem
Uçsuz bucaksız sular
Tehdit ediyor suçluluk duygumu
Oysa ben tutukluyum zaten yarin yüreğinde
Suçum neyse çekiyorum fazlasıyla
Zatürede olmuşum yokluğunda
Üşütmüş ’sen’ diye atan yanlarım
Her adını anışta
Ölüm öpüyor soluğumdan

Temmuz’da sıcaktır şehrim
Ne kadar sıcak olsada üşüyorum ben
Ne kadar yayılsada bulutların soğuk kokusu
Her içime çekişte acıtıyor, öksürtüyor yüreğimi

Uzandım sahiline
Dalgalar hücum ediyor
Ne bakabiliyorum denizin eşssiz yeşiline gözlerinsiz
Ne hırçın seslerini duyabiliyorum kulaklarınsız
Ne de soğuğuna aldırıyorum
Zaten değil miydi çok mırıldanışım seni küstüren
Sus’uyorum bak
Yokluğunla konuşuyorum avazım çıktığı kadar
Denizine dalıp çıkıyorum sessizliğin

Hani
Gelecekten bahseden dilin niçin sus giydi
Niçin bu hastalığıma şifa olmazsın
Yanıyor kalbine iliklediğim yüreğim yüreğinsiz
Peki
Niçin gelip söndürmezsin bu ateşi
Gökgürültüsü sesin yeter
Göz çukurlarıma düşüreceğim bir damlaya
Azığımda yok
Gelip doyursana korkularımı
Bezmediyse ruhun çırpınan kanatlarımdan
Bıkmadıysan geveze dilimin kefaretini ödemekten
Gelip geçirsene kuyulara emanet bıraktığım sadakatimi zimmetine


zєץиєp є¢є єяєи
15.01.14