Ben yalnızım hep
ve hep yalnız kalacağım
o adına şiirler yazdığım adam hiç dönmeyecek gittiği yerden...

Uçsuz yüreğim de tutsak hayaller kuracağım hep
eskimiş elbiselerden koleksiyon yapıp
asık yüzümle, yaralı yüreğim kombin olsun diye
saatlere dikiş tutturacağım

gelmişine geçmişine sövüp sayıp,
gözlerimi yumduğum geceyi sarıp kâğıda sigara niyetine içeceğim,
içip içip kendimden geçeceğim
kalbimin dili kadar konuşup,
vuslatın vakti girmeden susacağım
arsız canıma ninniler söyleyip
tam uykuya dalarken
eylülün bana bıraktığı hüznü yastığımın altına koyarak
yeni hüzünler bekleyeceğim yarınlardan


Benim için ’AŞK’ elimi bıraktığı gün öldü
gömdüm yüreğimin derinlerine
Ona göre aşk buydu
Güya ’Bazen sevmek serbest bırakmaktı’

bana göre ’Aşk’ elleri nasır tutmuş bir inşaat işçisinin
sevdiğine bir demet gül verebilmek için
gece gündüz demeden soğuğa aldırmadan koşturmasıydı

yakala dediğimde ellerimi tutupta
haram el değmesin diye
göğsüne sokup ısıtmasıydı
soğuktan donarken

ya da deniz kenarına oturup seyrederken
yıkık yürekleri
dağıttıklarını benim gözlerimde toplamasın dağıtanlar diye
ve yine gözüme haram gözler ilişmesin diye
tüm görüş alanıma
kendi bedenini siper etmesiydi aşk


Zeynn