her yeni gune bir baska yalnız uyanıyor insan
birlikte yatıyor olmamızın bile bir önemi kalmıyor artık...
her yeni gune yeni bir hikaye
yeni bir son icin hazırlanıyor caresizlikle...
biriktirebildklerimiz icinde hep karamsarlıklar su üstüne cıkıyor durmadan
derinlere batmamak icin en yakındakine sarılıp
yalnızlıgımızla dost oluyoruz...
su gibi akıp gidiyorken avuclarımzdan hayat
ve tutamıyorken
kacamıyorken bu kaybolustan
bir başka ruhun gölgesine özlemle sokulur insan
durmadan icinde buyuttugu boslugu kabullenmez
yeni yalnızlıklarla aldatır kendini
atılan mesajların karsıya gitmiyor olmasının sucu kötü baglantıya yuklenirken
belki de gercekten o mesajı göndermek istemedigmis icin bu kadar yabancı kalıyoruzdur..
ve bu kadar soguk
dogan her yeni güne...

keşkelerimizin yerini ic cekislerimis alacak bir gun
ve küçük sevgilim...
diye baslayan bir şiirin sısızı kaplar bedenini...
sanki yokmus gibi...
her yasayamadıgın icin bir keşke uydursan
sanki bu filmi geriye alıp yeniden oynatınca
o basroldeki kadın ve adam
bu defa birlikte olabileceklermiş gibi...