içimdeki özlemin muhbirliğiydi seni eleveren
bana mahsustan da olsa
ninni yerine yalanlar söylediğin gecelerde
tele sarılı uçurtmalar gibi sallanırdın hayallerimde
kardan adamında ısınan
absürt bir felsefeyle sana dolanırdım
organik bir sebze gibi pahalıydın benim için
hep hayallerimde öperdim seni
yaşamın laubali vurdumduymazlığının kurbanı olarak

galibiyet saydığım yaralarımı
hep nakit sayıp
veresiye dağıttım sana
sonunda kendi balçığımın kurbanı oldum...
aklıma ısmarladığın acılarda
dumansız pişerek

beynimdeki
hapsolduğum meyhanede aradım hep seni
ama bana hiç kürdili hicazkar söylemiyordun
ruhum sayende dili tutulmuş bir kekemeydi artık

elim sende’lerle oyalarken düşlerimi
aynalarda göremezdim kendimi
ben kendi vampirimdim
kendi kanımdır bu dolaştığım

anasona sarılmış sevdaların peşindeydim
içimdeki kahırları kovalarken
avuçlarımdaki çizgilere gizlenmiş sevgilerin aymazlığında
sevdan
arzu kokan nefesimde hayat bulurdu

09 OCAK 2014 / ANKARA