Toplumsallığı önde, mesajı çok bir şiir.
Teknik anlamda bazı öneriler:

şimdi sana bir mezar taşından merhaba diyorum
su kuşunun kuyruğu üstüne
bütün solucanlarun ruhu ( üstüne)
kutup ayılarının izi üstüne yemin
arkandan gülen itler üstüne
bir masalı kazıyarak saçlarından
masalın kurdu üstüne
--
Şiirde 'üstüne' yinelemeleri biraz fazla olmuş sanki. Burada "eksiltme" adına, üçüncü dizedeki çıkabilir.
solucanların > yazımında hata olmuş.
**

uyu Memiş
yakıp da savurduğum külün
içimdeki kaval olmuş ceviz üstüne
kömde unuttuğun iki oğlak ( üstüne )
puhu kuşunun avı üstüne
mezarına ilk kazmayı vural elim ( üstüne )
devekuşunun kuma gömülmüş başı üstüne
uyu ihanetinle
--
Burada da 'üstüne' fazlalıkları var, bence. Ayraç içine aldığım, 4. ve 6. dizelerdeki çıkmalı.
vural > sanırım, (vuran) olacak. vuran elim

"devekuşunun kuma gömülmüş başı üstüne"
(gömülmüş) yerine, "gömük" de olabilir.
* * *

kapalı bir defterin sayfaları üstüne
şanı olmayan bir ayrılık ( üstüne )
satın alınmış erkeklikler üstüne

/alın suretini sürüngenler Memiş’in/
- - -

Burada da ikinci dizedeki (ayraç içindeki) "üstüne" çıkmalı.
Bir de son dize, ilk üç dizedeki akıcılığı, ahengi bozmuş gibi. Duraklatan bir şey.
Bence, "suret" imgesini, son bölüme taşıyarak, bu dize çıkmalı. Orası üç dize kalmalı.
* * * *
(sana,) kefenine hoşgeldin diyorum
başladığın (yerden) değil bittiğin yerden
kışın ilk karı üstüne
(ölen) Memiş’e
---
Kefen'den söz açtıktan sonra, 'ölen' demeye gerek var mı, diye düşündüm. Belki daha "eksiltmeli" bir kurgu ile önerim:

kefenine hoş geldin diyorum
başladığı değil bittiği yerden
kışın ilk karı üstüne
sureti kimsesiz
**

Dost,
Bu pazar sabahında, çok güzel bir yağmur yağıyor İstanbul'a. İki saati geçti.Yağmurun sesiyle yazıyorum bu satırları.
Başkent'teki dostlarımı özleyerek ve Çankırı'daki çocukluk günlerimi, arkadaşlarımı, akrabalarımı...
Dilerim, bu yağmur, tüm kötülükleri alıp götürsün Dünyamızdan.

Şiirin bağışlayan, esirgeyen güzelliğiyle...