Dilimde kimselerin söyeleyemdiği kelimelerim var,
Ne kadar söylemek istesemde söyleyemediğim,
Omuzlarımda kocaman bir yük istesemde terkedemediğim,
Ey sen başı buyruk deli sevdam,alırım seni aklımın ötelerine,
Kaç defa meydanlar okurum kan kusan gecelerime.

Başımda ki asi rüzğar param parça et bütün düşlerimi,
Yık geç karaya çaldığım bütün mutluluklarımı,
Ahtım var bu hayatın en hassas noktalarına,
Yeter demiyorum artık sana vurabildiğince vur hayata,
Bundan böyle acıtmaz hiç bir şey acıyan yanlarımı.

Yak geç kavur istersen hayatımda ki her şeyini,
Umrumdamı sanki dünya yıkılmış insanların üzerine,
Veya kıyamet kopmuş ağrıyan sol yanımda,
Ne kadar susmak istesenizde yaşadığınız geçmişe,
Rüzğarlar savurup getirir yinede istemediğiniz geçmişi.

Sen sus gözlerin konuşsun sen sus kalbin konuşsun,
Ne olur demeyeceğim artık sana, sen sus sadece yeter,
Ne olursa olsun sus, kıyamet kopsada sus artık her şeye,
Ne kadar susarsan sus yaşanılmış olan gerçeklerine,
Sustuğu kadar yaklaşıyor insan geçmişindeki her şeye.

Ufuk GÜNEY