Karanlığı yırtarak adım adım ışığa yürümek
Güneşin ellerini tutmak gibi bir şeydir umut
Ak zıbınlı bebeğin emdiği anne sütü kadar saftır umudun doğuşu
Kırılıp, dökülse de zaman zaman
Hayatla, nefes arasındaki ince köprüdür




Ahhh şiir gülüşlüm
Munzur kadar yücedir yangınına düştüğümüz sevda
Düzgün Baba kadar kutsal
Gözlerine bakıp sevda yemini içtiğimiz
Saklımızda tuttuğumuz yaren, yoldaştır




Ve uğruna canı sakınmayan
Gözlerine bakarken yüreğiyle konuşan
Huzuru avuçlarından içirip
Dudaklarına tebessüm iliştiren olmalı
Soluna yangın düşüren




Ki, olur olmaza bahane üreten
Ezber bozup, yoluna taş koyan dost gibi olmamalı yar dediğin




Bilirim ki
Herkes yüreği kadar insan
Mücadelesi kadar adamdır
İşi aynası olmalı kişinin




Acıya umut eken
Güneşi yüreğinde taşıyan
Dik duruşuna gölge düşürmeyen
Namerde boyun büktürmeyen
Tökezlerken elini sıkıca kavrayan
Cana can katandır yar dediğin




Biz böyle gördük
Böyle yaşadık
Başkasını tanımaz yürek...






ASMEROZ-62
---Gülşen Polat---