3
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
2360
Okunma
her iklimde iliklerime kadar işleyen
diş kıran bir kardelen buğusuydu sesin
kulağımın içinde ki tozların depremi
kirpiklerimi serinleten bir meltem
hani o sarmaşıklar unuttukça yeşilini
acımıza inceden esip
dokunan…
kurumuş bir sonbahar yaprağının
şahdamarında demleniyor gülüşüm
ve o yüzle bakıyorum saç tokana
gün ışıdıkça paslanan demirine
çürüyen tahtasına…
ağarıyor sonra güneş gözlerimde
kayıp bir ülkenin kralı oluyorum
ve kan çıbanlarım çoğalırken sırtımda
yaslanacak taht da kalmıyor üstelik…
katran gözlü bir bakış kuşatıyor benliğimi
ve sen sustukça sürtünüyor ellerime
oysa ayalarımdan tanıdığım bu kentin caddeleri
kirlensin istemiyorum her akşam sessizlikle
sensizlikle…
1998
Mert Metin
5.0
100% (16)
Cevap Yaz