Unut desem ne çare yürek isyan ediyor
Daha nice güzellik yaşanacak sanıyor
Mantık gerçeği gördü bedelini ödüyor
Gönül değil mi işte iki söze kanıyor
Halbuki ne de çoktur ben gibi daha nice
Ormanda ağaç gibi kurudum içten içe.



Umut hep bekçi gibi kapıları bekledi
Ufak bir tıkırtıda uçarcasına açtı
Beklenen gelmedikçe günü güne ekledi
Hayalin sandığını gözler önüne saçtı
Görmek için bakmayın hisseden anlar ancak
Bu bir sevda türküsü sevenler dinler ancak.



Ardı sıra gömmedim anıları toprağa
İlmek ilmek işledim satırlara sakladım
Çiçek altında gizli o nadide yaprağa
Şiirin gücü ile hece hece ekledim
Arada okudukça kendime şaşıyorum
Her satırda geçmişi yeniden yaşıyorum.



Billur gibi parlıyor gözlerimde yaşlarım
Buz gibi yanağıma düşünce donuyorlar
Yar aklıma gelince titremeye başlarım
Tende kalan izleri o zaman yanıyorlar
Unutma çabasından yürek yara bağladı
Ezelden beri bu kalp onun için ağladı


Ayvazım DENİZ