Ayrılık vakti geldi mi?
Sessizliğe bürünür gece ve gündüz.
Alev alev yanan kor ateş, bir anda sönüverir.
Buğulu camlara yazdığım adını rüzgar alıp götürüverir.

Ayrılık vakti geldi mi?
Bahçemdeki kırmızı güllerim sararıverdi.
Sabah yelime, soluksuz fırtınalar ilişti.
Uzak hayallere dalardım, bir anda suya düşüverdi.

Boğulmamak için çabalasa da, ölmekten kurtulamaz.
Karalara bürünür, uçsuz bucaksız masmavi denizler,
Ağıtlar yakar, saçlar yolar, gözyaşları döker, martılar...
Aşıkların sazından, neyin sesinden, adın anılmaz

Ayrılık vakti geldi mi?
Lâl olur gecenin gözlerindeki karanlığa düşen ay
Orucum bozulmaz, gökyüzüne ilişmedi dolunay
Derdime derman olmaz, güneşle yok olan ay

Ayrılık vakti geldi mi?
Zikre durur gökteki ve yerdeki melekler
Aşığın İbrahim başını taştan taşa vurarak adını yad eyler
Hak Teâla’ya her boyun eğdiğinde, MAŞUK vuslatına dua eyler

İbrahim Halil ÖZLÜ