Anlat bana süreyya sence nasıl biriyim
Her geçen gün bin beter anılıyorum artık
Ayakta duruyorsam zannetme ki diriyim
Boğazımdan geçmiyor zerre aş ve de katık.


Derin bir nefes dahi almaktan aciz iken
Cenderede sıkışmış kalmış gibi endamım
Suçum, kendimden çokça verdiğim taviz iken
Suçluyum, varsın bedbaht diye anılsın namım


Sevdiğim her kişide derin yaralar açan
Güya kılıçtan keskin sözlerim varmış benim
Ben bu muyum süreyya bu kadar saçma sapan
Sızdığım yüreklerde yerim ne darmış benim


Son günlerde bilmeden yanlış yola mı saptım
Susma söyle süreyya asi ve nursuz muyum
Sen ki beni tanırsın farzet ki bir kitaptım
Oku hadi içimi yoksa uğursuz muyum


Aynadaki aksime şüpheyle bakıp durdum
Nasıl bir insan mışım neden uslanmamışım
Öyleyse şu boynuma ne vebal takıp durdum
Tüm bunları yaparken hiç mi usanmamışım.


Ağladıkça ağladım kınansa da seciye
Vicdanın dayanmayıp kucak açtın süreyya
Marazlı bir kişilik diyor keza bakiye
Sense, sana inanıp ışık saçtın süreyya.....


Tek sen anlarsın beni, bilirim sabrın gani
Yorgunluktan ziyade hisler tümden umutsuz
İçimde hep bir şeyler yarım kalmıştı sanki
Anlat O’na süreyya, de ki O da çok mutsuz.



2 Ocak 2014 / NÜS