duygularım dibe vurup durulmuş bu saatlerde
aşk ise kıyamet gününde bu gece
yükselen dağlar ise alçalıyor azar azar gözlerimde
nehirler ise durgun ve bulanık görünüyor sığılanmış sularında
biraz denize uzandığımda ise
kıyıya vuran yunusları görüyorum usulca

hayat durmuş ve denizler yükseliyor yeryüzüne
şehir boyuna varıp istila ediyor caddeleri
kapanan yollar ardındaki can simitleri ise
cansız sokaklara sürükleniyor sessizce

yaşam ve ölüm arasına kurulan bir kent gibi
harabeye dönen yüreğimde inşa ediliyor acılar
geçmişin kalıntıları savrulurken caddelere
omuzlarımda ise minareler yükseliyor metrelerce
ve ben de ellerimi açıp
dua ediyorum gökyüzündeki meleklere

yaşanması ve katlanması zor ama
ölmesi daha imkansız bir hayat yaşıyorum bu dünyada
aslında ölmesi kolay olsa da
tek korkum ölmek değil de
yarınlara bırakacağım mirasımın
yavaş yavaş yok olmasıydı bu yaşamda

sanki aşk alacaklıymış gibi her gün
onca bedel ödetiyordu bana saat saat
hani kılıç gibi keskin olup da
kesip atsa bir kenara diyorum bir çırpıda
ve ben de sil baştan bir denize
yeni olta atsam yeni bir hayat için
ama nerde taksit taksit saniyesine kadar
çekip alıyordu beni içine eritiyordu dirhem dirhem

uzanıp sol yanımı yokluyorum bazen
yokladıkça şüphelenmeye başlıyorum kendimden
sanki aklını kaybetmiş bir deli gibi
kalpsiz olduğumu düşünüyorum an an düşünürken

hani bir savaş düşün tam kaybederken
bir anda kazandığın geliyor aklına
ve bir anda yok yere seviniyor kalbin
ama ben her defasında onca savaşın ortasında
hep kazanırken hep kaybettim bu yaşamda
en kötü duygu da bu olmalı gerçi
öyle veya böyle hepsini yaşadım bu hayatta

çünkü bazen insanlar üzerini silmek yerine
üstünü çiziyor hayatın bir kalemde
ya da silip hiç bir iz bırakmadan
yok ediyor seni senelerce

ama yıllar da öyle ağır geçiyor ki bu yaşımda
ağırlığınca eziliyorum altında yavaş yavaş
biraz üzerine gülsem de hayatın
görülmüyor ki uzaktan

şimdi koskoca bir denizde kurak bir çöl kalbim
yaşadığım yer ise adını hatırlamadığım bir kent
işim ise en güzel günlerin bedelli askerliği
aklım ise kayıp, yatacak yer arıyor kendine
kalbim ise alıp başını çoktan gitmiş uzak şehirlere
şimdilerde ise derinden derinden hasret çekiyor içine
ben ise parça paraça yükleniyorum yaşamdan ölüme
.
.
.
Mawish
.
.
.
YAŞAMDAN ÖLÜME-Mawish Şiirleri