hayrettin taylan



bülbülün kanadayım , gülünün ilk kokusunda büyür sevim
titrer sevda dalın,güzel cennetinde buluşur sevmek özü
dudağa değen havanın öpülmüş iklimiyim başlar sıcağın sözü
kavuştağa sızan kavuşmanın sözler atlasıyım, rengini tümler sevda sızısı
ruha inen kadınsal ışıltının gözler kitabıyım,okur seni cümle ruhu


ateşin mumla raksında eridim sevilerle yoluna
peymâneden hasrete sızıldım, mest oldum soluna
dilin ucunda, ruhun içinde, kalbin sayfasında aklandım gülüne

hardayım , yardayım, nazındayım, sözündeyim aşkınla ömründeyim
sızıların göçeberiyim, sözlerin merhamet aziziyim, gözlerinin öz benilik ışığıyım
kozasında seni ören ipek böceğin aşk yoluyum
sırrında yarınlar seren gerçeğin kimlik vurgusuyum
azminde azizler büyüten özlence sular aziziyim
ebedin ezelle el ele dolaştığı sensiz eller kavmiyim

iflahım ,iflasım , irfanım, iradem sana
güllerin, gül bebeğisin diye kırmızı mecralarda büyülendim aşka
ateşini ver, sensizliği yakacağım aşka
bensizliği ver, beni yakaracağım nara



göçmen bir ayrılığın ılık gözlerinden aktım yalnızlığa
ruhsal bir derinliğin magmasından çıktım antartika’na
devinsel bir sürecin sularında dalgalandım susamışlığına
özsel bir arınmanın arıtılmasında, bahtıma senli damla düşer
üşür yalnızlığım
bekleşir sensizliğim
yanar eski sevda yelim
eser eller içinde ellerin …gönlün, diyemediklerin
biter benlik ateşim, teslim olur tutkum kumruna
bekler seni, ekler seni, dinler seni bir gün gelişler